Dobrze, że ten rok się już kończy. Nie był on dla mnie zbyt dobry, posypało mi się trochę rzeczy, trochę rozeszło się po kościach i ostateczny bilans nie wychodzi raczej na plus. Cieszę się, że udało mi się obronić, napisać pracę, zdać ostatnie sesje i zostawić to daleko za sobą. Przez to, że trochę posypało mi się zdrowie, że pisałam pracę, moje osiągnięcia książkowe nie są jakieś szalone. Nie udało mi się przeczytać założonych w styczniu sześćdziesięciu książek, sądzę jednak, że około pięćdziesięciu – to i tak bardzo dobry wynik 😊

Na pewno obejrzałam więcej filmów, niż w zeszłym roku, bo około szesnastu. Seriali wolę nie liczyć, bo rzeczywiście okaże się, że jestem jednym wielkim nolifem, a Netflix w końcu powinien mi zacząć płacić za promocję 😉

2018 stoi dobrymi reportażami. Nie tylko poświęconym morderstwom, choć i tych było u mnie dużo w ostatnim czasie. Chociaż zawsze wydawałam się być wierna Wielkiej Brytanii, tak czytając o Nowym Jorku, jego powstaniu, najzwyczajniej przepadłam. Opasłe tomisko (dziękuję, że istniejesz, Kindelku) zapewniło mi kilka mile spędzonych chwil. Kolejne miejsca na podium zajmują kolejno dwie książki Marcina Wichy, które Wam polecam i zapraszam do przeczytania jednej recenzji oraz drugiej.

Jaki to był trudny wybór! Obejrzałam w tym roku dużo filmów Oscarowych, z których każdy, naprawdę, sprawił, że nie mogłam oderwać wzroku od ekranu. W ogóle starałam się nadążać za nowościami, chodzić do kina jak często mogłam. Dlatego nie wybiorę tego jednego jedynego, bo jest to niemożliwe. Na pierwszym miejscu stawiam „Trzy Billboardy za Ebbig, Missouri”. Drugie miejsce trafia do „A star is born”, który totalnie rozłożyl mnie na łopatki i do tej pory, gdy odpalę sobie playlistę na Spotify, łzy same pchają się do oczu. Trójeczka? „Call me by your name” no naprawdę, do tej pory czuję ten klimat. A ostatnia scena wciąż plącze mi się gdzieś po głowie.

Chyba nie powinnam mówić na głos, ile seriali obejrzałam😉 Powiem tylko, że był to bardzo płodny w seriale rok i cieszę się bardzo, że mogłam to wszystko obejrzeć. Najlepszy serial roku, to znaczy taki, który mógł mieć swoją premierę wcześniej, ale ja dopiero go obejrzałam to… dobra, tutaj jest remis. Zakochałam się w „Grace&Frankie” oraz w „Young Sheldon”. Pierwszy opowiada o dwóch starszych małżeństwach, których życie cóż zmienia się o 180 stopni. Panowie mężowie przez wiele lat skrywali wiele tajemnic, które w końcu wychodzą na jaw i psują wszystko. Z kolei „Young Sheldon”, jak łatwo pokazuje tytuł, daje nam szansę poznać młodego Sheldona Coopera, który to młodzieniec zawojował moim sercem 😊 Nie jest tak bardzo nieznośny, można go lubić i cóż, wyjaśnia się dlaczego jest taki trochę spaczony w „The  Big Bang Theory”.

Na 2019 niczego nie planuję. Będzie, co ma być. W styczniu nowy sezon „Grace&Frankie”, premiera nowego „Króla Lwa”, chyba czas uzbroić się w cierpliwość. Samych dobrych książek, seriali, filmów i przede wszystkim dobrego towarzystwa – tego nam wszystkim życzę.