Dobra. Jestem, żyję, życie studenckie aż tak mnie nie wciągnęło, wciągnął mnie brak internetu, i ja Wam powiem, że to było twórcze półtorej tygodnia bez internetu, telewizora. Ale od wczoraj jestem z powrotem podłączona do sieci, znów będę marnotrawić czas, moja produktywność poszła się kopać, ale...... 

Na początku podstawowe pytanie. Dlaczego ja tego wcześniej nie przeczytałam. Dlaczego wiedziałam o This modern love a dotąd się na nią nie skusiłam?? Niektóre pytania pozostaną bez odpowiedzi, to prawda, a ja szybko, najzwięźlej jak tylko potrafię powiem Wam, dlaczego MUSICIE to przeczytać.

Will Darbyshire ma dwadzieścia cztery lata, jest brytyjskim youtuberem i wydał książkę, która nie dość, że nie ma bohaterów, to nawet fabuły!! I ona się sprzedała!! Dobra, to akurat nic nowego, wszak żyjemy w czasach,  w których książkę może wydać każdy, tj. każdy, kto jest osobą znaną i kto zazwyczaj nie ma niczego ciekawego do powiedzenia. Zupełnie od tego abstrahując, napisali ostatnio na Pudlu, że książki celebrytów mają fatalne okładki, a dla mnie jakby to akurat najmniejszy problem. Największy to ten, że ludzie czytają takie książki, najczęściej napisane przez ghostwriterów, których celem jest jedynie zbieranie kasy, dużo kasy i morza kasy.

Dlaczego więc polecam Wam książkę youtubera? Bo jest nie-sa-mo-wi-ta. A wszystko zaczęło się od tego, że Will rozstał się z dziewczyną. Nie wiedział, co ze sobą zrobić, przeżywał swoją własną żałobę, a jako osoba introwertyczna, lepiej robiło mu się pisząc, dzieląc się swoimi emocjami z obcymi ludźmi niż z własną rodziną. Dlatego powstał jego kanał na Youtube, na który – od przeszło trzech lat – wrzuca nagrywane przez siebie (za)krótkie filmiki.

Przeżywał swoją własną żałobę, a jedyną ulgę w tym wszystkim dawało mu dzielenie się swoimi emocjami z obcymi. Wtem okazało się, że ludzi „cierpiących” w podobny sposób jest zadziwiająco wiele. Dostawał mnóstwo prywatnych wiadomości, e-maili, komentarzy pod filmikami, w których ludzie, jego widzowie, dzielili się z nim swoimi historiami.

Stąd pomysł na książkę. This modern love nie ma konkretnego tematu, fabuły, bohaterów. Tymi są wszyscy ci ludzie, którzy napisali do Willa, którzy odpowiedzieli na jego pytania, którzy chcieli podzielić się z nim swoją osobistą historią. Czasem radosną, wesołą albo do smutku porażającą. O rozstaniach jest, o miłości po latach, o tym, że nadzieja nie bez powodu umiera ostatnia, i że czasem rzeczywiście po burzy wychodzi słońce. I widać tęczę ;-)

I z tym was zostawiam. Mam nadzieję, że choć troszkę się poczuliście zachęceni do przeczytania tej książki, choć nie spodziewam się, żeby się w najbliższym czasie na rynku polskim pojawiła, co jest smutne, ale pewnych rzeczy się nie przeskoczy.... 

Ps. Dla mnie to chyba nawet lepsze od Rupi Kaur i jej „Mleka i miodu”. Ot, co.